Fotografie
Fotografie
Kinderen zijn een dankbaar onderwerp om te fotograferen, omdat ze zo puur, open en onvoorspelbaar zijn. En daarom is het niet altijd even eenvoudig om ze op de sensor vast te leggen. Hieronder geef ik je een paar tips waarmee je hun werkelijke persoonlijkheid kunt vastleggen. 
Kinderen zijn wat voorzichtiger dan volwassenen als het gaat om nieuwe mensen ontmoeten. Ze zijn niet meteen op hun gemak (een uitzondering daargelaten, natuurlijk) en dat ie je meteen terug in de foto’s, totdat je hun vertrouwen gewonnen hebt. Wanneer je kinderen gaat fotograferen die je nog niet kent is het handig om van tevoren al wat informatie over ze te hebben. Wat zijn hun interesses bijvoorbeeld. Zo kun je een idee krijgen over de persoon die ze zijn. Daar kun je later ook op inspelen. Je moet hun interesse ‘winnen’. Als ik een kind voor het eerst ontmoet, of wanneer ik ze alleen maar globaal ken, probeer ik meteen te beginnen met het stellen van vragen. Nog voordat de camera in beeld komt. Vragen zoals: hoeveel jaar ben je? Wat is je favo kleur? Wat is je lievelingsdier? Etc. Dit type vragen schept een soort band en helpt ze te begrijpen dat je een soort vriend bent en niet een of andere geeky volwassene met een grote camera. Tijdens het fotograferen maak ik ook een connectie met het kind door ze te betrekken bij het beeld. Ik laat ze even op de camera kijken naar het gemaakte beeld. Of laat ze even door de beeldzoeker kijken. Soms zelfs een foto maken… 
Ik denk dat veel mensen het lastig vinden om kinderen te fotograferen omdat ze de verwachting hebben dat een kind perfect moet poseren en in de camera kijken. Nou, dat idee kun je wel in de prullenbak gooien, want dat gaat echt niet gebeuren. Forceer geen lach, het zorgt alleen maar voor vreemde neplachjes. In plaats daarvan fotografeer je beter het kind in zijn eigen natuurlijke omgeving. Ben je in het park? Laat ze dan lekker spelen. Neem speelgoed mee! Je zult versteld staan hoe veel meer persoonlijkheid er tevoorschijn komt als je ze laat spelen. Soms lukt deze ‘strategie’ en dan is het heel geweldig. Vertrouw er echter niet op dat het altijd gebeurt. 
Voor een kind is er weinig meer intimiderend dan een grote volwassen persoon die met een grote camera vanaf hun standpunt fotografeert. Wanneer je kinderen fotografeert, ga dan op je knieën, of op je buik, of op je bips zitten om het kind op zijn niveau vast te leggen. Het voorkomt ook nog eens dat er vreemde vervormingen optreden. 
Ik kan dit niet vaak genoeg benadrukken. Kinderen blijven kinderen. Soms crashen ze even en daar is niks mis mee. Geef ze even wat tijd om zichzelf bij elkaar te rapen. Gelukkig gaat dat meestal erg snel. Geef ze ruimte. Soms zijn ze even overrompeld door alles en hebben ze even een break nodig. 
Er is geen tweede kans. Sterker nog, als je aan een kind vraagt om ‘het nog eens te doen’ het helemaal niet gebeurt. Ga niet aan het werk met spullen die veel tijd nodig hebben tussen de verschillende shots. Zorg dat je snel een lens kunt wisselen. Hou de aandacht vast… Alles bij elkaar genomen kan het fotograferen van kinderen ontzettend veel voldoening geven. Maar: het vergt veel oefening. Het helpt veel wanneer je goed kunt omgaan met kinderen. Geef ze een ervaring die ze leuk vinden en waardoor ze het nog een keer willen doen. Fotografeer je voornamelijk je eigen kinderen dan zal het ene punt wat minder gelden dan het andere. Met de vertrouwensband zit het wel snor, mag ik hopen. Maar neem van mij aan dat ze ook van hun ouders geen ‘orders’ aannemen om dingen te doen of te poseren. Ook bij eigen kinderen geldt: het blijft goed je best doen!
Verdien het vertrouwen
Kinderen zijn wat voorzichtiger dan volwassenen als het gaat om nieuwe mensen ontmoeten. Ze zijn niet meteen op hun gemak (een uitzondering daargelaten, natuurlijk) en dat ie je meteen terug in de foto’s, totdat je hun vertrouwen gewonnen hebt. Wanneer je kinderen gaat fotograferen die je nog niet kent is het handig om van tevoren al wat informatie over ze te hebben. Wat zijn hun interesses bijvoorbeeld. Zo kun je een idee krijgen over de persoon die ze zijn. Daar kun je later ook op inspelen. Je moet hun interesse ‘winnen’. Als ik een kind voor het eerst ontmoet, of wanneer ik ze alleen maar globaal ken, probeer ik meteen te beginnen met het stellen van vragen. Nog voordat de camera in beeld komt. Vragen zoals: hoeveel jaar ben je? Wat is je favo kleur? Wat is je lievelingsdier? Etc. Dit type vragen schept een soort band en helpt ze te begrijpen dat je een soort vriend bent en niet een of andere geeky volwassene met een grote camera. Tijdens het fotograferen maak ik ook een connectie met het kind door ze te betrekken bij het beeld. Ik laat ze even op de camera kijken naar het gemaakte beeld. Of laat ze even door de beeldzoeker kijken. Soms zelfs een foto maken… Vergeet het traditionele, altijd lachen, altijd in de camera kijken
Ik denk dat veel mensen het lastig vinden om kinderen te fotograferen omdat ze de verwachting hebben dat een kind perfect moet poseren en in de camera kijken. Nou, dat idee kun je wel in de prullenbak gooien, want dat gaat echt niet gebeuren. Forceer geen lach, het zorgt alleen maar voor vreemde neplachjes. In plaats daarvan fotografeer je beter het kind in zijn eigen natuurlijke omgeving. Ben je in het park? Laat ze dan lekker spelen. Neem speelgoed mee! Je zult versteld staan hoe veel meer persoonlijkheid er tevoorschijn komt als je ze laat spelen. Soms lukt deze ‘strategie’ en dan is het heel geweldig. Vertrouw er echter niet op dat het altijd gebeurt. Fotografeer op hun niveau
Voor een kind is er weinig meer intimiderend dan een grote volwassen persoon die met een grote camera vanaf hun standpunt fotografeert. Wanneer je kinderen fotografeert, ga dan op je knieën, of op je buik, of op je bips zitten om het kind op zijn niveau vast te leggen. Het voorkomt ook nog eens dat er vreemde vervormingen optreden. Wees geduldig
Ik kan dit niet vaak genoeg benadrukken. Kinderen blijven kinderen. Soms crashen ze even en daar is niks mis mee. Geef ze even wat tijd om zichzelf bij elkaar te rapen. Gelukkig gaat dat meestal erg snel. Geef ze ruimte. Soms zijn ze even overrompeld door alles en hebben ze even een break nodig. Wees snel!
Er is geen tweede kans. Sterker nog, als je aan een kind vraagt om ‘het nog eens te doen’ het helemaal niet gebeurt. Ga niet aan het werk met spullen die veel tijd nodig hebben tussen de verschillende shots. Zorg dat je snel een lens kunt wisselen. Hou de aandacht vast… Alles bij elkaar genomen kan het fotograferen van kinderen ontzettend veel voldoening geven. Maar: het vergt veel oefening. Het helpt veel wanneer je goed kunt omgaan met kinderen. Geef ze een ervaring die ze leuk vinden en waardoor ze het nog een keer willen doen. Fotografeer je voornamelijk je eigen kinderen dan zal het ene punt wat minder gelden dan het andere. Met de vertrouwensband zit het wel snor, mag ik hopen. Maar neem van mij aan dat ze ook van hun ouders geen ‘orders’ aannemen om dingen te doen of te poseren. Ook bij eigen kinderen geldt: het blijft goed je best doen!
