CompactFlash kaart

CompactFlash kaarten zijn opslagkaarten die gebruikt worden in veel DSLR’s. De meeste CompactFlash kaarten, vaak afgekort tot CF kaart, zijn van het Type I (3,3mm dik). Dit opslagmedium maakt gebruik van geheugenchips om de opgeslagen informatie vast te houden, zelfs wanneer de kaart zonder stroom zit.

De meeste van de CF kaarten van het dikkere Type II (5mm dik) bevatten een miniatuur harddisk, beter bekend als MicroDrive. Deze heeft een disk die ronddraait en een arm met een lees/schrijfkop waarmee de informatie op de disk wordt vastgelegd.

Hoewel de meeste digitale camera’s beide kaarten kunnen hebben, zijn toch de kaarten van het dunnere Type I het populairst. De Type I CF kaarten hebben namelijk geen bewegende delen. Daardoor zijn ze robuuster en in staat om zonder schade een val van zo’n 3m hoogte te doorstaan. Hoewel ze dus veel kunnen hebben, is een duik in het water (vaak) teveel van het goede.

Dit in tegenstelling tot de gevoelige bewegende delen van de Type II MicroDrive, die veel minder tegen een stootje kan.

Daarbij komt ook nog dat de MicroDrive meer stroom verbruikt en meer warmte produceert. Voeg daarbij nog het verschil in werktemperatuur die voor een Type II MicroDrive ligt tussen 5 en 55 graden Celsius, terwijl een Type I kaart kan werken tussen -25 en 75 graden Celsius. En dat kan net het verschil maken tussen werken en niet werken op een koude dag…

Het geheugen van een CF kaart is op dezelfde manier opgezet als bij een normale harddisk, met een file directory, File Allocation Table (FAT), mappen en bestanden. En net zoals bij een gewone harddisk kunnen bij een CF kaart slechte sectoren ontstaan, in het bijzonder wanneer bestanden individueel worden verwijderd waardoor defragmentatie kan ontstaan. Het is dan ook een goede gewoonte om elke keer wanneer je een CF kaart in je camera stopt deze te formatteren. Hiermee handhaaf je de betrouwbaarheid van je CompactFlash kaart en reduceer je het effect van defragmentatie.