Heb jij ook weleens het gevoel dat je alleen nog maar ‘die ene lens’ nodig hebt om de ultieme foto te kunnen maken? En voor lens kun je allerhande dingen invullen natuurlijk. Heb je ooit weleens tegen jezelf gezegd “Als ik nou maar die 500mm telelens had, dan kon ik de mooiste foto’s maken.” Of misschien is er nog net die ene accessoire die je absoluut in je fototas moet hebben…
Ik denk dat het heel gemakkelijk is om blij en enthousiast te worden over nieuwe fotoapparatuur. En ook ik moet eigenlijk bekennen: ik kan best lyrisch worden van een Nikon D300s camera met een Nikkor 70-200mm f/2.8 VR II. En zo heb jij ook vast wel je ding… 😉
Maar soms worden we door de groten namen onder de fotografen weer even tot de orde geroepen. Zo was lange tijd de slogan van David Hobby, beter bekend als Mr. Strobist, “less gear better light”. En ook David duChemin roept vaak genoeg dat “gear isn’t the most important thing”. De fotograaf is degene die er toe doet, die maakt de foto. Een van de beste manieren om je fotografie te verbeteren is heel simpel: ga er vaker op uit en maak meer foto’s. Experimenteer. Maak fouten. En leer er van.
Hieronder geef ik je een aantal redenen waarom je vast wel met minder materiaal uit de voeten kan. Natuurlijk, ik weet ook wel dat het echt niet in alle gevallen toepasbaar is. Maar kijk toch even of je misschien je voordeel er mee kan doen. Je kunt je op z’n minst er mee troosten als je die 600mm lens niet kunt/mag kopen. 😉
- Je visie is vele malen belangrijker dan je materiaal
Heb je dat ook weleens meegemaakt? Dat iemand naar je foto’s kijkt en zegt: “wow, jij hebt vast een hele goede camera!” Het denk ik één van de vervelendste opmerkingen om als fotograaf te horen, omdat we wel weten dat het niet de camera is die de foto geweldig maakt. Het is jouw visie als fotograaf die de foto zo maakt. Het is jouw unieke perspectief op de wereld die je foto zo mooi maakt. De camera was slecht nodig om het geheel in combinatie met het samenspel van licht als zodanig vast te leggen.
- Minder materiaal is minder gewicht op je rug
Als je, zoals ik, meest al met een volle rugzak op pad gaan (om misgrijpen te voorkomen) dan weet je ook wel dat op een gegeven moment elke kilo gaat tellen. Hoe verbazend veel kan het al schelen als je een keertje één lens thuis laat. Of een body. Probeer het maar eens! - Het bespaart geld
Al die camera’s, lenzen, filters, statieven, en wat je al niet meer kan bedenken kan bij elkaar een behoorlijk prijzig geheel worden. Wanneer je je richt op het minimaliseren van de hoeveelheid materiaal en je focust op wat echt nodig is, zul je merken dat het je bankrekening ten goede komt.
- Dwing jezelf tot de limiet met het materiaal dat je al hebt
Iedere camera of lens heeft zo zijn limieten. Maar tussen deze limieten zit een ongekende ruimte om de mooiste foto’s te maken. Ik denk dat je vaak naar nieuwe spullen kijkt alsof dat de oplossing is voor het volgende probleem. Terwijl je je niet altijd goed realiseert hoe je met je huidige spullen jezelf tot de limiet kunt dwingen om resultaten te halen waarvan je dacht dat ze onmogelijk waren.
- Het geeft je meer ruimte voor andere dingen
Met zoveel fotomateriaal in je fototas hou je vaak weinig ruimte over voor andere dingen, zoals een verrekijker of een natuurgids. Of eten voor onderweg. Of extra kleding. Nou ja, vul zelf maar in.
En natuurlijk, soms heb je gewoon ècht extra fotomateriaal nodig!
Als volledig minimum heb je natuurlijk een camera en een lens nodig. En een statief wellicht. En afhankelijk voor wat je wilt gaan fotograferen zul je bepaalde dingen echt moeten hebben. In een studio heb je niks aan een 500mm lens en om vogeltjes te fotograferen begin je toch weinig met een 50mm lens.
Maar, voordat je die nieuwe extra body in je winkelkarretje gooit, vraag jezelf dan eerst even af of je dit nu ècht nodig hebt… Zijn er echt geen andere manieren om te bereiken wat je wilt? En wees niet benauwd (of heb de ballen) om die vraag met JA te beantwoorden. Als het antwoord ook echt ja is. 😉 Maar dat moet je zelf bepalen.
Het Juiste Moment
Hoe maak je een goede landschapsfoto
Zwaar Materiaal in HDR
De Wondere Wereld van Motorsport Fotografie
Belichtingsdriehoek: waar Diafragma, Sluitertijd en ISO samenkomen
Goed verhaal, Peter! Het is goed te leren roeien met de riemen die je hebt om tot het uiterste van de mogelijkheden van je camera te kunnen komen. Bovendien leer je dan ook heel creatief te zijn om goede foto’s te maken.
Ik denk dat het ook beter is eerst je huidige camera goed te leren kennen dan onmiddellijk weer een nieuwe body aan te schaffen om er vervolgens, tijdens het roepen van “kijk mij eens… ik heb weer de nieuwste van Canonikonpentaxsonyolympus.!!!” mee op de automaat te gaan schieten.
Ook ik loer op een nieuwe body, maar dat is omdat ik nu pas weet wat ik echt wil gaan fotograferen. Ik wil vooral snel fotograferen en dan is de techniek met sprongen vooruit gegaan. Mijn oude Pentax is te langzaam voor sport e.d.
Zware telelenzen zijn ook uit den boze tenzij je een echte vogelaar bent: je moet dan zeker een statief mee sjouwen.
Ik ga dus ook voor “travel light”… dan kan ik nog uren door gaan met wandelen en fotograferen. Geen of zo weinig mogelijk lenzen verwisselen! Fotograferen is toch ook vooral genieten en niet ploeteren, toch?
Of het moet je werk zijn, maar dan nog… ‘t is slecht voor je rug!
Dank voor je toelichting. Ik ben het helemaal met je eens, al heb ik zelf vaak de neiging om teveel mee te nemen….
Leuk stukje, zit zeker wel wat in.
Ik fotografeer dan ook al een hele tijd met ‘alleen’ een D80 met 17-50 😉
Maar nu gaat, hopelijk dit jaar, die 85 1.8 er eindelijk wel komen hoor.
Weet nu wel eens wat ik aan de de 17-50 heb (LOL)
Body doet het echter nog prima en ik heb nog totaal geen reden om deze te upgraden. (laat staan budget…)
Alhoewel zo’n D700 wel erg mooie foto’s schijnt te maken (snappie..)
maar ja datzelfde had ik destijds met de D200…. en dat is ondertussen ook al weer een verouderd model…
Dak voor je reactie, Joop. Natuurlijk blijft er altijd wat te wensen. Dat heb ik met m’n D50 body ook wel. Maar zolang die het nog doet…
Tja ik heb heel veel camera’s en lenzen gehad zoekende naar wat voor mij het meest ideale is. Ik ben nu erg tevreden met mijn sony alpha 900 fullframe.
Daarbij heb ik 4 sets lenzen, die naar gelang de soort fotografie in de tas gaan. Ik heb eigenlijk niets meer op de verlanglijst. Of mischien als sony met een zeis 28-105 2.8 SSM op de markt komt.
Algemene opdrachten, 24-70 2.8 en een 70-200 2.8 (beide Sigma EX HSM)
Vakantie en citytrips een 28-105 3.5-4.5 en een compacte 100-300 apo 4.5-5.6 (allebij minolta) Als het te warm is om te sjouwen, gaat de Canon powershot G10 mee.
Portret, model, landschap een set prime lenzen 17mm 3.5, 24mm 2.8, 28mm 2.8, 50mm 1.4, 85mm 2.8.
Buiten evenementen, sport, dieren/natuur de 70-200 2.8 met een 2x converter of een sigma 50-500 (bigma)
Dank voor je toelichting, Robert. Zo te zien heb je al heel goed in beeld wat je wanneer nodig hebt. En je hebt de spullen dus ook al liggen. Dan is het inderdaad een kwestie van goed uitdenken wat je wanneer meeneemt.
Boeiend artikel….tuurlijk dromen we allemaal van het één en het ander…..ik mis nu bijv. een tele-zoom (70-200) enfin, daarom is het soms ook leuk om iets te doen met slechts één lens, ben sinds 1.1.2011 begonnen met 50 dagen met 50 mm. Voor mij als groothoek liefhebber (15 mm) ivm landschappen een enorme switch op APS-C Canon…..smallere kijkhoek, lichtsterk, plastic fantastic, dus echt back to basics en goed opletten wat je doet…..misschien is dat ook iets voor anderen om te onthouden……..het maken van andere dan anders beelden bevredigd ook de behoefte naar…….
Dank voor je reactie Dave. Ik had al ergens gezien dat je met een 50-50 project bezig bent: succes! Dat lijkt me inderdaad een hele verandering als je van 15mm af komt…
Interessant stukje tekst weer Peter. Ik ben net begonnen na (vroeger) jaren- lang analoog gefotografeerd te hebben. Ik begon een poosje terug met een kleine digitale camera die je zo in je broekzak kon meenemen. Heel praktisch maar ik besloot toch een paar weken geleden een digitale spiegelreflex aan te schaffen en het werd de Nikon D90. Ben je een volwassen kerel maar ik was en ben nog steeds blij als een klein kind met die camera. Wat een mogelijkhe- den. En je zoekt een leuke lens en nu ben ik toch “zoekende” voor een flitser. En ja dat kijk je via allerlei forums en info toch naar de SB900 Nikon flitser. Tja dat kost dan ook wel weer wat maar je wil dan toch weer dat en niet een “mindere” flitser. Gelukkig kan ik het me veroorloven dat scheelt natuurlijk wel een boel. Maar ik heb er wel heel veel plezier in en wat je zegt het gaat om de man/vrouw achter de camera die de foto maakt en niet de apparatuur zelf.
Het is een beetje een kop/ei verhaal. Natuurlijk gaat het om de fotograaf, maar zonder materiaal lukt het ook niet. En als iemand het zich kan veroorloven, mag ie kopen wat ie wil. Wat ik wil aangeven is dat je echt niet mee hoeft te lopen in de materiaal-race, steeds weer het nieuwste en beste. Ik ben van mening dat je pas ander/nieuw materiaal kopen als je beperkt wordt door je materiaal. Maar velen worden nog beperkt door zichzelf en denken of hopen dat de oplossing daarvoor ligt in het kopen van nieuwe spullen.
Je hebt natuurlijk gelijk Peter.
Als je geen fotografisch oog hebt, kan je de mooiste en duurste spullen hebben, maar dan gaat -ut -um toch niet worden. Het is juist een uitdaging om met “beperkte” middelen een fantastische plaat te schieten!
Toch kan je tegen beperkingen aanlopen, dat merk ik nu zelf ook. Je wilt iets, maar het lukt niet, omdat je niet de juiste lens hebt. Wat mij betreft is het zeker van belang dat je goed nadenkt over wat je wilt, welke foto’s wil je maken en heb je daar persé een nieuwe lens, een andere camera of een filter voor nodig.
Ik laat me niet gek maken, doe mijn eigen ding en bedenk me wel voordat ik mijn fototas volprop en dan ook nog eens met al die spullen op stap ga om foto’s te maken 😉
Je slaat de spijker op de kop, Aline. Natuurlijk kan het zo zijn dat je toe bent aan een volgende stap, of gewoon iets heel anders. Maar laat je dan inderdaad niet gek maken. Daar gaat het vaak op mis.